29. 12. 2024
De Rebus Britannicis Post Brexitum et Incrementis Oeconomiae
Postquam Britannia, suffragio populi anno MMXVI facto, decrevit ut ab Unione Europaea secederet, multa de fortuna eius oeconomica et commercio inter gentes disputata sunt. Recentiora tamen tempora incrementa in rebus Britannicis ostenderunt, quae admirationem nonnullorum excitaverunt, cum alii dubitationem de eius stabilitate et futuris rebus sustinerent.
Britannia, post longum iter post Brexitum, nunc quartum locum inter maximos mundi exportatores obtinet. Secundum recentiora data, exportationes Britanniae anno MMXXII Galliam, Bataviam atque Iaponiam superarunt. Praecipua causa huius incrementi fuit sector servitiorum, qui maiorem partem oeconomiae Britanniae sustinet. Haec res fidem auxit inter negotiatores Britannicos, qui nunc maiore cum fiducia ad fora externa spectant.
Exportationes bonorum quoque incrementum notabile ostenderunt. Inter annos MMXIX et MMXXII, exportationes in nationes Unionis Europaeae creverunt 13.5%, dum exportationes ad alias nationes extra Unionem Europaeam 14.3% auxerunt. Hoc demonstrat Britanniam, licet condicionibus politicarum mutationum et commercialium difficultatibus obnoxiam, facultatem suam commerciorum tuendorum servare potuisse. Tamen, exportationes bonorum adhuc infra gradum ante-pandemicum manent, cum anno MMXXIII 11% infra gradum anni MMXIX essent. Contra, exportationes servitiorum eodem anno 9% supra gradum anni MMXIX erant, quod industriam Britannicam in hoc genere praestare ostendit.
Nihilominus, non omnia in Britannia bene processerunt. Postquam regimen socialisticum, ductu Cairi Starmari, potestatem anno MMXXIV accepit, incrementum oeconomicum retardatum est. Secundum data recentiora, GDP Britanniae in tertio quartali anni MMXXIV solum 0.1% crevit. Haec stagnatio oeconomica multis sollicitudinem attulit, praesertim cum inflatio ad 2.6% ascenderet et impendia publica aucta essent. Critici censent consilia regiminis, quae impendia publica augere et reformationes regulatorias intendere conentur, onera tributaria augere posse, quae recuperationem oeconomicam retardent.
Comparatio inter Britanniam, Germaniam atque Galliam ostendit omnes tres nationes provocationibus structuralibus laborare. Germania nunc declinationem in industria manufactoria patitur, praesertim in productione vehiculorum electricorum, ubi competitio cum Sinis crescit. Gallia quoque, licet incrementum modestum ostendat, provocationibus in systemate laborali et fiscalibus manet obnoxia.
At Britannia, ob incrementa sua in commercio globali, signa spei ostendit. Nova consilia regiminis ad relationes commerciales cum Unione Europaea stabiliendas atque ad exportationes augendas proposita sunt, sed incertum est num haec consilia satis efficacia futura sint. Cum commercium Britannicum nunc locum quartum inter maximos mundi exportatores tenet, magna quaestio manet: an momentum hoc in annis venturis servari possit?
In summa, Britannia, licet post Brexitum provocationes graves sustinuerit, incrementum in sectoribus servitiorum et bonorum ostendit, quod eam inter maximas mundi economias retinuit. Nihilominus, regimen socialisticum coram provocationibus structuralibus et stagnatione oeconomica stat, quae solutae non solum consilia prudenter facta requirunt, sed etiam fidem negotiatorum et populorum Britanniae. Sive res in melius sive in deterius mutabuntur, certa tamen est haec: Britannia suam identitatem in foro globali nondum amisit.