Roma, imperii caput ac mundi domina, splendore ac metu simul eminet. Dum legiones per novas gentes progrediuntur et triumphales currus per sacras vias ducuntur, intra moenia urbis aliud certamen agitur—certamen senatorium, ubi factio contra factionem, ambitio contra prudentiam, vis contra consilium certant. Spurius Vibius Florus, vir consilii plenus et auctoritate pollens, inter insidias et pacta occulta versatur, dum filius eius, Lucius Vibius Florus, in Germania ferro et sanguine gloriam quaerit.
Latinitate pura et stilo antiquo conscriptum, hoc opus vitam Imperii non imitatur sed accendit. A castris Volubilitanis ad nemora secreta, a foro ad fanum, a ritu Punico ad sententiam praefecti, Gens et Gloria II eos homines revocat qui olim sub Traiano vivebant, timebant, ridebant, sacrificabant. Hic non solum verba sunt Romana—sed etiam odor harenae, strepitus tympani, silentium cultus ignoti.
Gladius et Sibylla: Fata Romanorum est opus prosae epicae, lingua Latina antiqua compositum, quod inter sacra Romana, arcana Sibyllina, fataque imperii versatur. In media luce Imperii Romani, cum legiones orbem adhuc victrices teneant, sub marmore templorum incipiunt tremere fundamenta veritatis antiquae. Aulus Marcius Regillus, miles quondam cohortis speculatoriae, in silentium veterum mysteriorum rapitur: gladius divinus, olim Iulio Caesari destinatus, iterum ad lucem prodit; Sibylla, quae olim lumen civitatis habebatur, nunc verba profert quae non omnibus manifesta sunt.
Daphnis et Chloe fabula est pastoralis amoenissima, ab auctore Graeco incerto (fortasse pseudonymo Longo) composita, nunc Latine reddita stilo aevi argentei. In insula Lesbo, inter pascua et antra, puer et puella, ab infantiā relicti ac a pastoribus nutriti, sensim ad amorem perveniunt. Nesciunt tamen quid sit amor, quid tactus, quid ipsa coniunctio: natura eos impellit, dei instruunt, vita ipsa quasi initiatio fit.