Petrus Pan

PETER PAN IN LATIN

Caput I: Petrus Irrumpit

Omnes pueri, uno excepto, crescunt.

Brevi sciunt se crescere oportere. Wendia hoc modo cognovit: olim, cum biennium nata esset, in horto ludens florem carpsit eumque ad matrem properavit. Credo eam tum satis iucundam visam esse, nam domina Darling manum ad pectus admovit et exclamavit: “O, cur non potes semper talis manere?” Hoc solum inter eos de hac re dictum est; sed ex illo tempore Wendia intellexit se crescere oportere. Omnes post biennium vitae suae haec intellegunt. Duo autem anni sunt initium finis.

In domo decima quarta habitabant, et, donec Wendia nata est, mater familiae princeps fuit. Pulchra femina erat, animo romantico et vultu dulci, quod quasi ludibrium oculis spectantium praebebat. Animus eius romanticus arculis Orientalibus simillimus erat, quarum una semper intra alteram latet; et in ore eius dulci osculum quoddam conspicuum apparuit, quod Wendia numquam attingere potuit, licet in angulo dextro plane manifestum esset.

Quomodo autem dominus Darling eam sibi conciliavit?
Multi viri, qui cum ipsa puella esset, pueri fuerant, uno tempore amorem suum professi sunt omnesque ad domum eius properaverunt ut eam uxorem peterent. At dominus Darling raedam conduxit et primus fores ingressus est; ita eam sibi rapuit. Totam quidem eam sibi vindicavit, praeter intimum arcum et illud osculum. De arcu nihil intellexit; et de osculo petendo postremo desperavit. Wendia autem persuasum habebat Napoleoni id assequi potuisse; illum tamen conantem imaginari potest, mox foribus irato fractis discedentem.

Dominus Darling saepe iactabat Wendiam se matrem suam non solum amare, sed etiam revereri. Vir erat eorum, qui de rebus pecuniariis scire viderentur. Nemo quidem vere scit, sed ipse scire videbatur et saepe dicebat: “Pretia rerum crescunt, sed partes minuuntur.” Talibus verbis facile erat eum qualibet muliere admirationem movere.

Domina Darling alba veste candida nupsit et initio rationes domesticas diligenter servavit, quasi lusus quidam esset, nihil omnino neglectum, ne brassica quidem minima; postea tamen toti cavoli in rationibus apparere desierunt, atque loco eorum effigies puerorum sine vultibus apparuerunt. Has figuras ipsa in chartis pingebat, cum numeros computare deberet. Erant illae dominae Darling coniecturae.

Primum nata est Wendia, deinde Ioannes, postremo Michael.

Per septimanam aut duas postquam Wendia domum allata est, incertum erat num eam retinere possent, quippe quae aliud os alendum esset. Dominus Darling eximie gloriabatur filia, sed vir honestissimus erat. Sedens igitur in margine lecti dominae Darling, manum eius tenens, impensas computabat, dum illa eum supplici vultu spectabat. Illa periculum subire cupiebat, quaecumque evenirent; at ille alio more utebatur: stilo et charta. Si autem eam consiliis perturbaret, omnia denuo incipienda erant.

“Nunc, noli me interpellare,” rogabat eam.

Habeo hic libram unam septemdecim solidos et duos solidos ac sex denarios in officio; si sumptus caffeae in officio rescindantur, decem solidi, quod facit duas libras novem solidos ac sex denarios. Cum tuis decem et octo solidis ac tribus denariis, fiunt tres librae novem solidorum ac septem denariorum. Cum quinque libris in libello pecuniario meo, fiunt octo librae novem solidorum ac septem denariorum—quis est qui movetur?—octo librae novem solidorum ac septem denariorum. Septem transferendum—noli loqui, mea cara—and libram illam quam viro illi ad ianuam dedisti—tace, mea carissima—septem transferendum, mea carissima—ecce! Fecisti!—Dixi novem libras, novem solidos, septem denarios? Ita dixi novem novem septem. Quaeritur, num per annum vivere possimus cum novem libris, novem solidis, septem denariis.

“Scilicet possumus, Georgi,” exclamavit illa. Sed Wendia maxime favebat, nec tamen negandum est illum maiorem animi fortitudinem ostendisse.

“Memineris morbillorum,” monuit eam paene minaciter, iterumque incipiebat: “Morbilli libra una—hoc scripsi—sed puto fore ut amplius sit, forsitan triginta solidi—noli loqui—rubella libra una et quinque solidi, morbillorum Germanorum dimidia guineae, quod facit duas libras et quindecim solidos ac sex denarios—noli digitum commovere—tussis convulsiva, dicam quindecim solidi”—et sic pergebat, semperque summa mutabatur. Tandem tamen Wendia servata est, morbillis in duodecim solidos ac sex denarios reductis, duabus speciebus morbillorum pro una tantum tractatis.

Eadem trepidatio erat pro Ioanne, et Michael etiam maiore periculo versabatur; sed ambo retenti sunt. Paulo post videres tres illos ordine ad ludum infantilem dominae Fulsom ire, comitante nutrice eorum.

Domina Darling omnia ad perfectum ordinare amabat, et dominus Darling vehementer desiderabat ut omnia ita fierent, quemadmodum apud vicinos fieri solebat. Itaque, pro certo, nutrice utebantur. Cum autem pauperes essent propter lac ingens quod liberi bibebant, ea nutrix erat Newfoundlandica canis gravis, cui nomen Nana erat, quae nemini proprie pertinebat, donec a Darlingis accepta est.

Semper tamen de pueris magni aestimandis cogitaverat, et Darlingis eam in hortis Kensingtonensibus cognoverunt, ubi plerumque tempus vacuum consumebat in rhedis puerilibus inspiciendis, multumque odio erat improbis nutricibus, quas ad domos eorum sequebatur et apud earum dominas de neglectu querelabatur. Praeclara nutrix se praebuit. Quam diligens erat tempore balnei, et noctu exsurgebat quovis momento si unus ex parvulis leviter vagiret! Certe, eius casa in cubiculo infantium posita erat.

Ingenium habebat ad discernendum utrum tussis minima negligenda esset an involucrum tibiale circa collum poscendum. Vetera remedia, ut folium rhei, usque ad ultimum diem venerabatur, et summo contemptu de recentibus sermonibus de contagionibus et similibus loquebatur.

Magnum exemplum decoris erat Wendiam liberos ad scholam deducentem videre, composito gradu iuxta illos ambulantem, si recte se gererent, eosque impetu in ordinem redigentem, si forte aberraret. Diebus lusorum Ioannis, numquam eius tunicam oblita est, et plerumque umbellam in ore ferebat, si forte plueret.

In hypogeo scholae dominae Fulsom locus erat ubi nutricibus morari liceret. Illae sedebant in subselliis, dum Nana humi iacebat; id solum discrimen erat. Se superiores fingebant, quasi statum inferiorem Nanam habere, sed ipsa levitatem sermonum earum summa cum superbia contemnebat.

Si amicae dominae Darling forte cubiculum puerorum intrarent, saepe iram Nanae provocabant; sed si accedebant, prius Michaelem ex tunica vetere expediens eum in alteram caeruleis oris instructam mutabat, Wendiam vestes componens et Ioannem capillos properanter pectens.

Nullum cubiculum puerorum rectius administrari poterat, quod dominus Darling non negabat; tamen interdum anxius cogitabat num vicini sermones de ea re facerent. Enimvero de suo loco in urbe curandum erat.

Nana eum alio modo vexabat: aliquando sentiebat eam sibi non faveri. “Scio eam te valde admirari, Georgi,” domina Darling affirmabat, tumque liberis signum dabatur ut patri comiter obsequerentur. Tum sequebantur iucundissimae saltationes, quibus interdum etiam altera ancilla, Liza, interesse permittebatur. Parvissima videbatur in longa veste et mitra ancillari, quamquam, cum operam daret, iuraverat se decimum annum non iterum visuram esse.

Quam laeti lusus erant! Laetissima omnium erat domina Darling, quae tam ferociter circumvolvebatur ut nihil nisi osculum eius conspiceretur; et si tunc ad eam cucurrisses, forte id cepisses.

Nulla familia simplicior aut laetior umquam fuit—donec Petrus Pan venit.